លោកប្រធានាធិបតី Aoun ចាកចេញពីតំណែងចំពេលមានវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុរបស់ប្រទេសលីបង់

លីបង់÷លោក Michel Aoun ដែលជាប្រធានាធិបតីគ្រិស្តសាសនាអាយុ ៨៩ ឆ្នាំដែលបានធ្វើជាអធិបតីលើការរលាយហិរញ្ញវត្ថុដ៏មហន្តរាយរបស់ប្រទេសលីបង់និងការបំផ្ទុះកំពង់ផែ Beirut ដែលបានស្លាប់នោះបានចាកចេញពីវិមានប្រធានាធិបតីកាលពីថ្ងៃអាទិត្យដោយបន្សល់ទុកនូវមោឃៈនៅកំពូលនៃរដ្ឋដែលបរាជ័យ។រហូតមកដល់ពេលនេះសភាមិនអាចយល់ស្របលើអ្នកស្នងតំណែងដែលមានអំណាចក្នុងការចុះហត្ថលេខាលើសេចក្តីព្រាងច្បាប់ តែងតាំងនាយករដ្ឋមន្ត្រីថ្មី និងការបង្កើតរដ្ឋាភិបាលភ្លើងខៀវ មុនពេលពួកគេត្រូវបានបោះឆ្នោតដោយសភា។
ដូចជាក្នុងអំឡុងពេលជាងពាក់កណ្តាលនៃពេលវេលារបស់ Aoun ក្នុងតំណែងនេះ ប្រទេសលីបង់បច្ចុប្បន្នត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយគណៈរដ្ឋមន្ត្រីចាំផ្ទះ ខណៈដែលនាយករដ្ឋមន្ត្រីបានព្យាយាមអស់រយៈពេលប្រាំមួយខែដើម្បីបង្កើតរដ្ឋាភិបាល។អ្នកគាំទ្ររាប់សិបនាក់បានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅវិមាន Baabda ដើម្បីនិយាយលាទៅកាន់លោក Aoun ដោយពាក់ពណ៌ទឹកក្រូចដែលជាប់ទាក់ទងនឹងគណបក្សចលនាស្នេហាជាតិសេរីរបស់គាត់ និងកាន់រូបគាត់ជាប្រធានាធិបតី និងពីទសវត្សរ៍មុននៅពេលដែលគាត់បានបម្រើការជាមេបញ្ជាការកងទ័ព។

បុរសអាយុ ៧៣ ឆ្នាំម្នាក់នៅក្នុងជួរកងទ័ពអស់កម្លាំងដែលគាត់បានពាក់នៅពេលបម្រើនៅក្រោម Aoun ក្នុងសង្រ្គាមស៊ីវិលបានប្រាប់ Reuters ថាគាត់មានបំណងចង់ឱ្យ Aoun អាចកាន់តំណែងបីឆ្នាំទៀត។
Therese Younes អាយុ ១៦ ឆ្នាំដែលបានមកជាមួយក្មេងជំទង់ផ្សេងទៀតបាននិយាយថានាងបានគាំទ្រ Aoun តាំងពីនាងអាយុ ៨ ឆ្នាំមកម្ល៉េះហើយមានការសោកសៅដែលឃើញគាត់ទៅ។Younes បានអោយដឹងថា “ប្រសិនបើខ្ញុំមានអាយុ ១៨ ឆ្នាំ ខ្ញុំនឹងចាកចេញពីប្រទេស។ គ្មានប្រទេសលីបង់ណាដែលនៅសេសសល់បន្ទាប់ពី Michel Aoun” Younes នោះទេ។
Aoun គឺជាឥស្សរជនដែលបែកបាក់គ្នាយ៉ាងខ្លាំង ដែលត្រូវបានគោរពដោយពួកគ្រីស្ទានជាច្រើនដែលបានចាត់ទុកគាត់ជាអ្នកការពាររបស់ពួកគេនៅក្នុងប្រព័ន្ធនិកាយរបស់ប្រទេសលីបង់ ប៉ុន្តែត្រូវបានចោទប្រកាន់ដោយអ្នករិះគន់ថាបានបើកដំណើរការអំពើពុករលួយ និងជួយក្រុមប្រដាប់អាវុធ Hezbollah ឱ្យទទួលបានឥទ្ធិពល។

Aoun ទទួលបានតំណែងជាប្រធានាធិបតីក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ ដែលត្រូវបានគាំទ្រដោយទាំង Hezbollah និងគូប្រជែងអ្នកនយោបាយ Maronite Christian Samir Geagea នៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងមួយដែលបាននាំអ្នកនយោបាយ Sunni នាំមុខ Saad al-Hariri ត្រឡប់មកវិញជានាយករដ្ឋមន្ត្រី។
អាណត្តិរយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំដែលបានបន្តមកនេះបានមើលឃើញថាកងទ័ពរបស់ប្រទេសលីបង់ប្រយុទ្ធនឹងពួកសកម្មប្រយុទ្ធអ៊ីស្លាមនៅតាមព្រំដែនស៊ីរីក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ដោយមានជំនួយពីក្រុមហេសបូឡា ច្បាប់បោះឆ្នោតថ្មីបានអនុម័តនៅឆ្នាំ ២០១៨ ហើយក្រុមហ៊ុនថាមពលកំពូលចាប់ផ្តើមខួងរុករកនៅក្នុងប្លុកឈូងសមុទ្រនៅឆ្នាំ ២០២០ ។
ក្នុងសប្តាហ៍ចុងក្រោយរបស់គាត់នៅក្នុងវាំង គាត់បានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងសម្របសម្រួលដោយសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលកំណត់ព្រំដែនសមុទ្រភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសលីបង់ជាមួយអ៊ីស្រាអែល។អ្នកគាំទ្ររបស់គាត់បានសាទរចំពោះសមិទ្ធិផលទាំងនោះ ប៉ុន្តែអ្នករិះគន់របស់គាត់បានអោយដឹងថា ជោគជ័យតិចតួចទាំងនោះមានភាពស្លេកស្លាំង បើប្រៀបធៀបទៅនឹងការរលាយហិរញ្ញវត្ថុឆ្នាំ ២០១៩ដែលបានរុញច្រានប្រជាជនជាង ៨០% ទៅក្នុងភាពក្រីក្រ និងបានជំរុញឱ្យមានការតវ៉ាប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាលរីករាលដាល។

អាណត្តិរបស់ Aoun ក៏ត្រូវបានកត់សម្គាល់ដោយការផ្ទុះដ៏ធំនៅកំពង់ផែ Beirut ក្នុងឆ្នាំ ២០២០ ដែលបានសម្លាប់មនុស្សជាង ២២០ នាក់។លោក អួន បន្ត​ថា ក្រោយ​មក លោក​បាន​ដឹង​អំពី​សារធាតុ​គីមី​ដែល​រក្សា​ទុក​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​បាន​បញ្ជូន​ឯកសារ​ទៅ​អាជ្ញាធរ​ផ្សេង​ទៀត ដើម្បី​ចាត់​វិធានការ។ ក្រុម​គ្រួសារ​ជន​រង​គ្រោះ​បាន​និយាយ​ថា គាត់​គួរ​តែ​ធ្វើ​បន្ថែម​ទៀត។គាត់បានប្រាប់ Reuters នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍មួយកាលពីថ្ងៃសៅរ៍ថា អំណាចប្រធានាធិបតីរបស់គាត់មិនធំទូលាយគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនោះទេ។
លោក Michel Meouchi មេធាវី និងជាឪពុកបានអោយដឹងថា “គាត់គឺជាប្រធានាធិបតីដ៏អាក្រក់បំផុតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ប្រទេសលីបង់” ។ “ខ្ញុំចូលចិត្តការចាត់ទុកជាមោឃៈនៅក្នុងតំណែងជាប្រធានាធិបតីចំពោះគាត់”។
មាគ៌ារបស់ Aoun ទៅកាន់តំណែងប្រធានាធិបតីបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលឆ្នាំ ១៩៧៥-១៩៩០ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់បានបម្រើការជាមេបញ្ជាការកងទ័ពរបស់ប្រទេសលីបង់ និងជាប្រមុខរដ្ឋាភិបាលមួយក្នុងចំណោមរដ្ឋាភិបាលដែលប្រជែងគ្នាពីរ។គាត់បានត្រលប់ទៅទីក្រុង Beirut វិញបន្ទាប់ពីការនិរទេសខ្លួនរយៈពេល ១៥ ឆ្នាំ នៅពេលដែលកងកម្លាំងស៊ីរីបានដកខ្លួនចេញក្រោមសម្ពាធអន្តរជាតិបន្ទាប់ពីការធ្វើឃាតអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី Rafik al-Hariri ឆ្នាំ ២០០៥។

ក្នុងឆ្នាំ ២០០៦ FPM បានបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពជាមួយក្រុមហេសបូឡា ដែលផ្តល់ជំនួយដល់គ្រិស្តបរិស័ទសំខាន់ៗដល់ក្រុមប្រដាប់អាវុធ។នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍របស់គាត់ជាមួយ Reuters លោក Aoun បានសរសើរដល់ក្រុម Hezbollah សម្រាប់តួនាទី “មានប្រយោជន៍” របស់ខ្លួនក្នុងការដើរតួជា “ការរារាំង” ប្រឆាំងនឹងការវាយប្រហារណាមួយរបស់អ៊ីស្រាអែលក្នុងអំឡុងពេលកិច្ចចរចាព្រំដែនសមុទ្រ។
លោកបានអោយដឹងថា ការចាកចេញរបស់លោកកាលពីថ្ងៃអាទិត្យមួយថ្ងៃមុនអាណត្តិរបស់លោកបញ្ចប់ជាផ្លូវការ មិនមែនជាការបញ្ចប់អាជីពនយោបាយរបស់លោកនោះទេ។