ការប្រុងប្រយ័ត្នរបស់អាឡឺម៉ង់លើអាវុធអ៊ុយក្រែនបានចាក់ឫសនៅក្នុងវប្បធម៌នយោបាយ
ក្រុងប៊ែរឡាំង÷ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បានក្លាយជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់អាវុធឈានមុខគេមួយរបស់អ៊ុយក្រែនក្នុងរយៈពេល ១១ ខែចាប់តាំងពីការឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ី ប៉ុន្តែអធិការបតី Olaf Scholz ក៏ទទួលបានកេរ្តិ៍ឈ្មោះសម្រាប់ការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងជំហានថ្មីនីមួយៗ ដែលបង្កើតភាពមិនអត់ធ្មត់ក្នុងចំណោមសម្ព័ន្ធមិត្ត។
ការអូសទាញដោយជើងរបស់ទីក្រុងប៊ែរឡាំង ដែលថ្មីៗនេះនៅលើរថក្រោះប្រយុទ្ធ Leopard ២ ដែល Kyiv បានស្វែងរកជាយូរមកហើយនោះ ត្រូវបានចាក់ឫសយ៉ាងហោចមួយផ្នែកនៅក្នុងវប្បធម៌នយោបាយក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរនៃការប្រុងប្រយ័ត្នខាងយោធា រួមជាមួយនឹងការព្រួយបារម្ភនាពេលបច្ចុប្បន្នអំពីការកើនឡើងដែលអាចកើតមាននៅក្នុង សង្គ្រាម។
កាលពីថ្ងៃសុក្រ ប្រទេសអាឡឺម៉ង់បានខិតទៅជិតការសម្រេចចិត្តក្នុងការចែកចាយរថក្រោះដោយបញ្ជាឱ្យពិនិត្យឡើងវិញនូវស្តុក Leopard របស់ខ្លួនក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ភ្លើងខៀវដែលអាចកើតមាន។ទោះយ៉ាងណាក៏នៅមិនទាន់មានការប្ដេជ្ញាចិត្តដែរ។រដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិលោក Boris Pistorius បានច្រានចោលការលើកឡើងដែលថា ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់កំពុងឈរនៅក្នុងផ្លូវ ប៉ុន្តែបាននិយាយថា “យើងត្រូវថ្លឹងថ្លែងនូវគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិទាំងអស់ មុនពេលយើងសម្រេចចិត្តរឿងបែបនោះ ដូចនោះ”។
វាជាគំរូមួយដែលត្រូវបានធ្វើឡើងវិញក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែនេះ ខណៈដែល Scholz បានសន្យាជាលើកដំបូងក្នុងការសន្យាទិញឧបករណ៍ថ្មីដែលធ្ងន់ជាងមុន បន្ទាប់មកនៅទីបំផុតបានយល់ព្រមធ្វើដូច្នេះ។ថ្មីៗនេះ ប្រទេសអាឡឺម៉ង់បាននិយាយកាលពីដើមខែមករាថា ខ្លួននឹងបញ្ជូនរថពាសដែក Marder ចំនួន ៤០ គ្រឿងទៅកាន់ប្រទេសអ៊ុយក្រែន ដោយធ្វើដូច្នេះនៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសរួមជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលបានសន្យាផ្តល់រថពាសដែក Bradley ចំនួន ៥០ គ្រឿង។
ការសម្រេចចិត្តនោះបានធ្វើតាមការអំពាវនាវជាច្រើនខែសម្រាប់ក្រុងប៊ែរឡាំងឲ្យបញ្ជូន Marder និងបានដាក់សម្ពាធឲ្យវារំកិលមួយជំហានទៀតទៅធុង Leopard។លោក Thomas Kleine-Brockhoff អ្នកវិភាគជាន់ខ្ពស់ដែលមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងប៊ែកឡាំងជាមួយ Marshall អាឡឺម៉ង់បាននិយាយថា “មានភាពមិនស្របគ្នារវាងទំហំជាក់ស្តែងនៃការប្តេជ្ញាចិត្ត និងការចែកចាយសព្វាវុធ – វាគឺជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ធំបំផុតទីពីរនៅអឺរ៉ុប – និងការស្ទាក់ស្ទើរដែលវាត្រូវបានធ្វើ” ។ មូលនិធិរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក Think Tank ។Scholz ដែលជាអ្នកនយោបាយដែលមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងដោយមិនញញើតជាមួយនឹងភាពរឹងចចេស និងរសជាតិតិចតួចសម្រាប់ការឱនក្បាលចំពោះសកម្មភាពអំពាវនាវជាសាធារណៈបានជាប់គាំងយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ចំពោះវិធីសាស្រ្តរបស់គាត់។ លោកបាននិយាយថា អាឡឺម៉ង់នឹងមិនទៅវាតែម្នាក់ឯងលើការសម្រេចចិត្តអាវុធនោះទេ ហើយបានចង្អុលបង្ហាញពីតម្រូវការដើម្បីជៀសវាង NATO ក្លាយជាភាគីផ្ទាល់នៃសង្រ្គាមជាមួយរុស្ស៊ី។
នៅពេលដែលសម្ពាធកើនឡើងកាលពីសប្តាហ៍មុន គាត់បានប្រកាសថាគាត់នឹងមិនប្រញាប់ប្រញាល់ចូលទៅក្នុងការសម្រេចចិត្តផ្នែកសុវត្ថិភាពសំខាន់ៗដោយ “មតិរំភើប” នោះទេ។ហើយលោកបានទទូចថា ភាគច្រើននៅក្នុងប្រទេសអាឡឺម៉ង់គាំទ្រការសម្រេចចិត្តរបស់រដ្ឋាភិបាលរបស់លោកដែល«ស្ងប់ស្ងាត់ ពិចារណាល្អ និងប្រុងប្រយ័ត្ន»។ថ្លែងនៅក្នុងវេទិកាសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកនៅទីក្រុង Davos ប្រទេសស្វីសកាលពីថ្ងៃពុធ Scholz បានរាយបញ្ជីឧបករណ៍មួយចំនួនដែលអាល្លឺម៉ង់បានបញ្ជូនទៅកាន់អ៊ុយក្រែនដោយប្រកាសថាវាជា “ចំណុចរបត់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅនៅក្នុងគោលនយោបាយការបរទេស និងសន្តិសុខរបស់អាល្លឺម៉ង់”។
នោះជាការពិតយ៉ាងហោចណាស់ក្នុងកម្រិតខ្លះ។អាឡឺម៉ង់បានបដិសេធមិនផ្តល់អាវុធដ៍សាហាវ មុនពេលការលុកលុយបានចាប់ផ្តើម ដោយឆ្លុះបញ្ចាំងពីវប្បធម៌នយោបាយមួយផ្នែកនៅក្នុងការចងចាំនៃប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការឈ្លានពានរបស់អាល្លឺម៉ង់ក្នុងអំឡុងសតវត្សទី ២០ រួមទាំងការឈ្លានពានរបស់ណាស៊ីនៃសហភាពសូវៀត។
លោក Kleine-Brockhoff បានអោយដឹងថា “គ្មានអធិការបតីអាល្លឺម៉ង់ គ្មានភាគីណាមួយចង់ឃើញពីមុខក្នុងការជំរុញរបៀបវារៈយោធាទេ អ្នកចង់សាកល្បងជម្រើសផ្សេងទៀតទាំងអស់ មុនពេលអ្នកងាកទៅរករឿងនោះ” ។ “ដូច្នេះហើយ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ក្នុងស្រុក វាត្រូវបានគេមើលឃើញថាជារឿងវិជ្ជមានសម្រាប់អធិការបតីអាល្លឺម៉ង់ ដែលមិនដឹកនាំលើរឿងនេះ ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន អត់ធ្មត់ ដើម្បីព្យាយាមជម្រើសផ្សេងទៀតទាំងអស់” ។
Scholz ប្រឈមមុខនឹងការអំពាវនាវពីក្រុមប្រឆាំងកណ្តាលស្តាំនិយមរបស់ប្រទេសអាឡឺម៉ង់ និងមួយចំនួននៅក្នុងក្រុមចម្រុះគ្រប់គ្រងបីភាគីរបស់គាត់ឱ្យមានភាពសកម្មបន្ថែមទៀតលើជំនួយយោធា។តិចជាងនេះពីគណបក្សសង្គមប្រជាធិបតេយ្យកណ្តាលឆ្វេងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ដែលអស់រយៈពេលជាច្រើនទស្សវត្សរ៍បានជាប់គាំងនៅក្នុងកេរ្តិ៍ដំណែលនៃសង្គ្រាមត្រជាក់ដែលបន្តដោយអ្នកកាន់តំណែងមុន Willy Brandt នៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៧០ ។លោក Kleine-Brockhoff បាននិយាយថា “បានសម្រេចចិត្តមុនកាលកំណត់ថាគាត់មិនចង់ដឹកនាំផ្នែកយោធាលើជំនួយអ៊ុយក្រែនទេ” ទោះបីជាគាត់ចង់ក្លាយជាសម្ព័ន្ធមិត្តដ៏ល្អ និងជាផ្នែកមួយនៃសម្ព័ន្ធភាព និងពាក់កណ្តាលនៃកញ្ចប់ក៏ដោយ។ប៉ុន្តែវិធីសាស្រ្តប្រុងប្រយ័ត្ន “ជំរុញឱ្យសម្ព័ន្ធមិត្តឆ្កួត” និងចោទជាសំណួរថាតើពួកគេអាចពឹងផ្អែកលើជនជាតិអាល្លឺម៉ង់ឬយ៉ាងណា Kleine-Brockhoff បានទទួលស្គាល់។
ទីក្រុងប៊ែកឡាំងបានរក្សាការប្រុងប្រយ័ត្នរបស់ខ្លួនលើរថក្រោះ Leopard សូម្បីតែបន្ទាប់ពីចក្រភពអង់គ្លេសបានប្រកាសកាលពីសប្តាហ៍មុនថាខ្លួននឹងផ្តល់ឱ្យអ៊ុយក្រែននូវរថក្រោះ Challenger ២ ផ្ទាល់ខ្លួន។ការស្ទាក់ស្ទើរមិនគ្រាន់តែជាបញ្ហារវាងទីក្រុងប៊ែរឡាំង និងទីក្រុងគៀវប៉ុណ្ណោះទេ ចាប់តាំងពីប្រទេសផ្សេងទៀតនឹងត្រូវការការអនុញ្ញាតពីប្រទេសអាឡឺម៉ង់ដើម្បីបញ្ជូនភាគហ៊ុនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេនៃខ្លារខិនដែលផលិតដោយអាល្លឺម៉ង់ទៅកាន់អ៊ុយក្រែន។កាលពីថ្ងៃពុធ នាយករដ្ឋមន្ត្រីប៉ូឡូញ លោក Mateusz Morawiecki បានអោយដឹងថា វ៉ារស្សាវ៉ា នឹងពិចារណាផ្តល់រថក្រោះរបស់ខ្លួន ទោះបីជាគ្មានការអនុញ្ញាតពីទីក្រុងប៊ែរឡាំងក៏ដោយ។“ការយល់ព្រមគឺមានសារៈសំខាន់ទីពីរនៅទីនេះ។យើងនឹងទទួលបានវាយ៉ាងឆាប់រហ័ស ឬយើងនឹងធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវដោយខ្លួនឯង»។
ប្រវត្តិវិទូជនជាតិអង់គ្លេស Timothy Garton Ash បានសរសេរនៅក្នុងកាសែត The Guardian និងកាសែតផ្សេងទៀតក្នុងសប្តាហ៍នេះថា “ចំពោះកិត្តិយសរបស់ខ្លួន ជំហររបស់រដ្ឋាភិបាលអាល្លឺម៉ង់លើការគាំទ្រផ្នែកយោធាសម្រាប់អ៊ុយក្រែនបានផ្លាស់ប្តូរផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយចាប់តាំងពីមុនថ្ងៃនៃការលុកលុយរបស់រុស្ស៊ី”។ប៉ុន្តែគាត់បានប្រកែកថាបញ្ហារថក្រោះបានក្លាយទៅជា “ការសាកល្បងនៃភាពក្លាហានរបស់ប្រទេសអាឡឺម៉ង់ក្នុងការទប់ទល់ (ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីវ្ល៉ាឌីមៀ) ការគំរាមកំហែងនុយក្លេអ៊ែររបស់ពូទីន យកឈ្នះការភ័យខ្លាច និងការសង្ស័យក្នុងស្រុករបស់ខ្លួន និងការពារអ៊ុយក្រែនដែលមានសេរីភាព និងអធិបតេយ្យភាព” ហើយ Scholz គួរតែ ដឹកនាំ “ផែនការខ្លារខិនអឺរ៉ុប” ។តើវានឹងកើតឡើងនៅទីបំផុតនៅតែត្រូវបានមើលឃើញ។រដ្ឋាភិបាលរបស់ Scholz បានទទូចឱ្យមានការសម្របសម្រួលយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជាការឆ្លុះបញ្ចាំងដែលអាចធ្វើទៅបាននៅក្នុងផ្នែកនៃការពិតដែលថាប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ – មិនដូចចក្រភពអង់គ្លេស និងបារាំង – ពឹងផ្អែកលើការរារាំងនុយក្លេអ៊ែររបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
កាលពីថ្ងៃសុក្រ អ្នកនាំពាក្យរបស់ Scholz លោក Steffen Hebestreit បានបដិសេធរបាយការណ៍ដែលថា អាល្លឺម៉ង់បានទទូចថា ខ្លួននឹងផ្តល់រថក្រោះ Leopard ប្រសិនបើសហរដ្ឋអាមេរិកបញ្ជូនរថក្រោះ Abrams របស់ខ្លួន។លោកបានច្រានចោលការយល់ឃើញដែលថាទីក្រុងប៊ែកឡាំងកំពុងតាមពីក្រោយអ្នកដទៃ ហើយបានទទូចថាវាកំពុងទទួលយកវិធីសាស្រ្តត្រឹមត្រូវ។
គាត់បានអោយដឹងថា “ទាំងនេះមិនមែនជាការសម្រេចចិត្តងាយស្រួលទេ ហើយពួកគេត្រូវតែថ្លឹងថ្លែងឱ្យបានល្អ” ហើយនេះគឺនិយាយអំពីពួកគេមាននិរន្តរភាព ដែលគ្រប់គ្នាអាចដើរជាមួយពួកគេ ហើយឈរនៅពីក្រោយពួកគេ ហើយផ្នែកមួយនៃការអនុវត្តភាពជាអ្នកដឹកនាំគឺរក្សាការ សម្ព័ន្ធភាពជាមួយគ្នា»។
សហរដ្ឋអាមេរិកបានទប់ទល់នឹងការផ្តល់រថក្រោះ M១ Abrams ដល់អ៊ុយក្រែន ដោយលើកឡើងពីការថែទាំយ៉ាងទូលំទូលាយ និងស្មុគស្មាញ និងការប្រឈមផ្នែកដឹកជញ្ជូនជាមួយនឹងរថយន្តបច្ចេកវិទ្យាខ្ពស់។ វ៉ាស៊ីនតោនជឿជាក់ថា វានឹងកាន់តែមានផលិតភាពក្នុងការបញ្ជូនខ្លារខិនអាល្លឺម៉ង់ ចាប់តាំងពីសម្ព័ន្ធមិត្តជាច្រើនមានពួកគេ ហើយកងទ័ពអ៊ុយក្រែននឹងត្រូវការការហ្វឹកហ្វឺនតិចជាងលើ Abrams ដែលពិបាកជាងនេះ។
