មហាអំណាចថ្មីមួយអាចនឹងលេចឡើងនៅអាស៊ី
បរទេស៖វាគឺជាការល្បួងក្នុងការរៀបចំភូមិសាស្ត្រនយោបាយសកល ជាការតស៊ូទ្វេភាគីរវាងចិន និងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជាការប្រកួតប្រជែងរវាងប្រទេសមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចពីរ ដែលនីមួយៗបានរីកចម្រើនដើម្បីមើលឃើញថា មួយទៀតជាឧបសគ្គជាមូលដ្ឋានចំពោះសន្តិសុខ និងភាពជោគជ័យរបស់ខ្លួន។
ប៉ុន្តែពិភពលោកមានភាពស្មុគស្មាញជាងនោះ។ កិច្ចការអន្តរជាតិមិនឆ្ពោះទៅកាន់ពិភពបាយប៉ូឡា ដែលប្រទេសមហាអំណាចទាំងពីរបង្កើតប្រព័ន្ធគូប្រជែង និងបង្ខំប្រទេសផ្សេងទៀតទាំងអស់ឱ្យចូលភាគីនោះទេ ប៉ុន្តែជាការផ្លាស់ប្តូរទៅកាន់ពិភពលោកពហុប៉ូឡាដែលមានមហាអំណាចជាច្រើនប្រកួតប្រជែងគ្នាទៅវិញទៅមក។
ពហុប៉ូឡាត្រូវបាននាំមុខដោយការបែកបាក់នៃឯកតោភាគី ដែលអំណាចអនុត្តរភាពមួយរកឃើញថាខ្លួនកំពុងធ្លាក់ចុះកាន់តែខ្លាំងឡើង ចំពេលមានការកើនឡើងនៃអ្នកដទៃ។
ដូច្នេះហើយ ចិនមិនមែនជាមហាអំណាចតែមួយគត់ដែលអាចកែប្រែបរិស្ថានពិភពលោកឡើងវិញបានទេ បើទោះបីជានៅពេលនេះវាធំជាងគេក៏ដោយ ហើយដោយសារតែនេះ វាមិនទំនងដែលថាទីក្រុងប៉េកាំងនឹងក្លាយជាអនុត្តរភាពក្នុងន័យដូចអាមេរិកនោះទេ ព្រោះយើងត្រូវ យកអំណាចដែលកំពុងកើនឡើងផ្សេងទៀតមកពិចារណាដូចជាឥណ្ឌា និងរុស្ស៊ីជាដើម។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រទេសមួយដែលត្រូវបានគេមើលរំលងជាញឹកញាប់កំពុងលេចចេញជាផលវិបាកភូមិសាស្ត្រនយោបាយ ហើយនោះគឺប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។
រដ្ឋប្រជុំកោះដ៏ធំ ចម្រុះ និងចម្រុះជាតិសាសន៍នេះគឺជាផ្ទះសម្រាប់ប្រជាជន ២៧៣ លាននាក់ និងជាប្រទេសដែលមានប្រជាជនច្រើនជាងគេលំដាប់ទី ៤ នៅលើពិភពលោក។ វាក៏ជាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចលូតលាស់លឿនបំផុតមួយនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបបានកើនឡើងលើសពី ១ ពាន់ពាន់លានដុល្លារក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ ដោយបានកើនឡើងក្នុងល្បឿនថេរតាមពេលវេលា។ នេះធ្វើឱ្យវាក្លាយជាទីផ្សារនិងសេដ្ឋកិច្ចដែលកំពុងរីកចម្រើនដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ពិភពលោក។
ការកើនឡើងភាពលេចធ្លោរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីបាននាំឱ្យប្រទេសកោះនេះក្លាយជាកម្មវត្ថុនៃសង្គ្រាមភូមិសាស្ត្រនយោបាយ នោះគឺជាសំណួរថាតើអ្នកណានឹងឈ្នះ “ភក្តីភាព” របស់ខ្លួនដែលជាផ្នែកមួយនៃការតស៊ូម៉ាក្រូរវាងសហរដ្ឋអាមេរិក និងចិន។
ដោយលាតសន្ធឹងលើកោះរាប់ពាន់ ទីតាំងភូមិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសគឺមានសារៈសំខាន់ ព្រោះវាកាន់កាប់ផ្លូវឆ្លងកាត់ជាមូលដ្ឋានរវាងមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក និងមហាសមុទ្រឥណ្ឌាដែលគេស្គាល់ថាជាច្រកសមុទ្រម៉ាឡាកា បង្កើតបានជាស្ពានដ៏មានប្រសិទ្ធភាពរវាងអាស៊ី និងអូសេអានី ក៏ដូចជាសមុទ្រចិនខាងត្បូង។
ជាលទ្ធផលលោកខាងលិចមើលឃើញថាប្រទេសនេះមានសារៈសំខាន់ក្នុងការប៉ុនប៉ងទប់ស្កាត់ប្រទេសចិននៅក្នុងសង្កាត់របស់ខ្លួន ខណៈដែលទីក្រុងប៉េកាំងមើលឃើញភាពជាដៃគូជាមួយឥណ្ឌូនេស៊ីមានសារៈសំខាន់ដូចគ្នាសម្រាប់ហេតុផលផ្ទុយ។
